Sahte Fatura Kullanımında Vergi Ziyaı Cezası ve Tekerrür Hükümleri Üzerine Danıştay Kararı
📜 Danıştay Karar Künyesi
3. Daire – 2023/6636 – 2023/6608 – 29.12.2023
🔎 Karar Özeti
Danıştay, vergi mahkemesinin kararı doğrultusunda, davacının sahte faturalarla yaptığı indirimlerin reddi ve vergi ziyaı cezasının artırılmasına ilişkin itirazları inceleyerek, hukuka uygun bulmuştur.
Karar İçeriği
T.C. D A N I Ş T A Y ÜÇÜNCÜ DAİRE Esas No : 2023/6636 Karar No : 2023/6608 TEMYİZ EDEN (DAVALI) : … Vergi Dairesi Müdürlüğü/… VEKİLİ : Av. … KARŞI TARAF (DAVACI) : … Hizmet Müteahhitlik Gıda Lojistik Sanayi ve Ticaret Limited Şirketi İSTEMİN KONUSU : …. Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararına yöneltilen istinaf başvurularına ilişkin … Bölge Mahkemesi …. Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının aleyhe olan hüküm fıkrasının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir. YARGILAMA SÜRECİ : Dava konusu istem: Davacı adına, alımlarının bir kısmını sahte faturalarla belgelendirdiği yolundaki saptamaları içeren vergi inceleme raporuna dayanılarak sözü edilen faturalara dayalı indirimlerin reddi suretiyle 2017 yılının Temmuz ila Aralık dönemleri; sonraki döneme devreden katma değer vergisinin azaltıldığı gözetilerek yeniden oluşturulan beyan tablosu uyarınca ise 2018 yılının Mart dönemi için re’sen salınan katma değer vergisi ve tekerrür hükümleri gereğince artırılarak kesilen bir kat vergi ziyaı cezası ile 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 353. maddesinin 1. bendi uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezasının kaldırılması istemine ilişkindir. İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Davacının faturalarını kayıtlarına aldığı … Metal İnşaat Hafriyat Nakliye Sanayi ve Ticaret Limited Şirketi hakkındaki saptamalardan, düzenlediği faturaların gerçeği yansıtmadığı sonucuna ulaşıldığından ve 2014 yılının Şubat dönemi için kesilip 2016 yılında kesinleşen vergi ziyaı cezası tekerrüre esas alınabileceğinden yapılan tarhiyatta hukuka aykırılık görülmediği, 213 sayılı Kanun’un 353. maddesinin 1. bendi kapsamında kesilen özel usulsüzlük cezasının hukuka uygun düşmediği gerekçesiyle özel usulsüzlük cezası kaldırılmış, tarhiyat yönünden ise dava reddedilmiştir. Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: Vergi Mahkemesi kararının, özel usulsüzlük cezasının kaldırılması ile bir kat vergi ziyaı cezalı katma değer vergisi ve tekerrürden kaynaklı vergi ziyaı cezasının her bir dönem için 302 liraya isabet eden kısmı bölümü yönünden davanın reddine ilişkin hüküm fıkralarına yöneltilen istinaf başvuruları, değinilen hüküm fıkralarının kaldırılmasını sağlayacak nitelikte görülmediği gerekçesiyle reddedilmiştir. 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 339. maddesinde 7338 sayılı Kanun’la yapılan değişiklikle, tekerrür hükümleri uyarınca artırılacak tutarın, tekerrüre esas alınan cezadan fazla olamayacağı yolunda getirilen lehe düzenleme dikkate alındığında, vergi ziyaı cezasının her bir dönem için ancak tekerrüre esas alınan ceza tutarı olan 302 TL kadar artırılabileceği, bu tutarı aşan kısmının ise hukuka aykırı düştüğü gerekçesiyle davacı istinaf başvurusu bu yönden kabul edilerek ilgili hüküm fıkrası kaldırıldıktan sonra vergi ziyaı cezasının tekerrür hükümleri gereğince artırılan kısmının her bir dönem için 302 TL’yi aşan kısmı kaldırılmıştır. TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Yapılan tarhiyatta ve kesilen özel usulsüzlük cezasında hukuka aykırılık bulunmadığı ileri sürülerek kararın aleyhe olan hüküm fıkrasının bozulması istenilmektedir. KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Savunma verilmemiştir. DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …’NUN DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi gerektiği düşünülmektedir. TÜRK MİLLETİ ADINA Karar veren Danıştay Üçüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü: HUKUKİ DEĞERLENDİRME: Bölge idare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür. Temyizen incelenen hüküm fıkrası usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri sözü edilen hüküm fıkrasının bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir. KARAR SONUCU: Açıklanan nedenlerle; 1. Temyiz isteminin reddine, 2. Vergi Dava Dairesi kararının temyize konu hüküm fıkrasının ONANMASINA, 3. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 50. maddesi uyarınca, kararın taraflara tebliğini ve bir örneğinin de ilgili Vergi Dava Dairesine gönderilmesini teminen dosyanın kararı veren ilk derece mahkemesine gönderilmesine, 29/12/2023 tarihinde oybirliğiyle kesin olarak karar verildi.Paylaş:
