Türk Ceza Kanunu’nun (TCK) 33. maddesi, sağır ve dilsiz bireylerin ceza sorumluluğunu ele alır ve bu kişilerin suç işleme kapasitesini yaşlarına göre farklı şekilde değerlendirir. Bu düzenleme, sağır ve dilsiz bireylerin algılama ve davranış yönlendirme yeteneklerinin gelişiminin diğer bireylere göre daha farklı olabileceği gerçeğini göz önünde bulundurur. Madde, suç işleme sırasındaki yaşlarına göre sağır ve dilsizler için özel bir sorumluluk rejimi oluşturur ve bu bireylerin ceza sorumluluğunu belirlerken yaş faktörünü dikkate alır. Bu içerik, TCK’nın 33. maddesi ve bu maddeye ilişkin Yargıtay kararlarını detaylı bir şekilde inceleyerek, sağır ve dilsiz bireylerin ceza hukukundaki yerini ve önemini ele alacaktır.

TCK 33’ün Temel İlkeleri

TCK’nın 33. maddesi, sağır ve dilsiz bireylerin ceza sorumluluğunu yaşı temel alarak belirler. Bu düzenleme, sağır ve dilsiz bireylerin algılama yeteneklerinin tam olarak gelişmemiş olabileceği düşüncesinden yola çıkar. Madde, bu bireyler için yaş gruplarına göre farklı sorumluluk rejimleri öngörür. Örneğin, 15 yaşını doldurmamış bir sağır ve dilsiz çocuk için, 12 yaşını doldurmamış çocuklara uygulanan hükümler geçerli olur. Bu, suç işleme kapasitelerinin, yaşlarından beklenenin altında olduğu kabulüne dayanır. Günlük hayatta, bu, sağır ve dilsiz bir gencin hafif bir suç işlemesi durumunda, yaşına göre daha az bir cezai sorumlulukla karşılaşabileceği anlamına gelir.

Yargıtay Kararları Işığında TCK 33

Yargıtay’ın TCK’nın 33. maddesine ilişkin verdiği kararlar, bu madde uygulamasının pratikte nasıl işlediğini gösterir. Özellikle, 18-21 yaş arasındaki sağır ve dilsizlerin, 15-18 yaş arasındaki çocuklara uygulanan hükümlere tabi tutulması, Yargıtay’ın bu maddeyi yorumlamasında önemli bir örnektir. Bu, Antalya 3. Ağır Ceza Mahkemesi’nin bir kararında, sağır ve dilsiz bir sanığın daha önce işlediği suç nedeniyle, tekerrür hükümlerinin uygulanamayacağı sonucuna varılmasını sağlamıştır. Pratikte, bu durum, sağır ve dilsiz bir bireyin hukuki süreçte yaşadığı bir trafik kazası sonucu karşılaştığı cezai yaptırımların, normal şartlarda beklenenden farklı olabileceğini gösterir.

Sağır ve Dilsizlikte Ceza Sorumluluğunun Sınırları

TCK’nın 33. maddesi, 21 yaşını doldurmuş sağır ve dilsiz bireyler için, yaşın ceza sorumluluğu üzerinde bir etkisi olmadığını belirtir. Ancak, bu bireylerin algılama veya irade yeteneği konusunda sorunlar varsa, akıl hastalarına uygulanan hükümlerin göz önünde bulundurulması gerektiğini öngörür. Bu, yasal bir çerçevede sağır ve dilsiz bireylerin ceza sorumluluğunun sınırlarını belirler. Günlük hayatta, bu, bir sağır ve dilsiz bireyin, büyük bir maddi zarara neden olan bir hata yapması durumunda, mahkeme tarafından durumunun özel olarak değerlendirilmesi gerektiği anlamına gelir. Bu özel değerlendirme, bireyin suç işleme kapasitesinin ve ceza sorumluluğunun adil bir şekilde belirlenmesini sağlar.

Sonuç: TCK’nın 33. maddesi, sağır ve dilsiz bireylerin ceza sorumluluğunu özel bir bakış açısıyla ele alır ve bu bireylerin yaşlarına göre farklı hukuki muamelelere tabi tutulmalarını öngörür. Yargıtay kararları, bu özel durumun uygulamada nasıl ele alındığını ve hukukun, sağır ve dilsiz bireylerin özel durumlarını nasıl dikkate aldığını gösterir. Bu düzenleme, adaletin sağır ve dilsiz bireyler için de eşit şekilde tecelli etmesini amaçlar ve hukuki süreçlerde bu bireylerin özel durumlarının göz önünde bulundurulmasını sağlar.

Paylaş: