Türk Ceza Kanunu’nun 100. maddesi, gebelik süresi on haftadan fazla olan kadının çocuğunu isteyerek düşürmesi durumunu ele alır ve bu eylemi suç olarak tanımlar. Bu madde, aynı zamanda çocuğun düşürülmesine yardım eden veya teşvik eden kişileri de kapsar. Çocuk düşürme suçu, toplumun ahlaki değerleri, bireysel sağlık ve güvenlik ile kamu sağlığını koruma amacını taşır. Bu içerikte, TCK’nın bu önemli maddesi ve bir Yargıtay kararı üzerinden çocuk düşürme suçunun hukuki boyutlarına ve uygulamalara dair derinlemesine bir bakış sunacağız.

TCK 100. Madde ve Çocuk Düşürme Suçu

Türk Ceza Kanunu’nun 100. maddesi, gebelik süresi on haftayı geçmiş durumda olan bir kadının kendi çocuğunu isteyerek düşürmesi halinde cezai sorumluluk öngörür. Bu madde, aynı zamanda çocuk düşürme eylemine aracılık eden, teşvik eden veya yardım eden kişileri de suç kapsamına alır. Pratik bir örnek olarak, bir kadın, gebeliğinin on haftayı aşkın bir süresinde, yasa dışı bir kürtaj işlemi ile çocuğunu düşürmeye karar verirse, bu eylem TCK 100. madde kapsamında değerlendirilir. Aynı şekilde, bu işlemi gerçekleştiren veya kadını bu yönde teşvik eden kişi de suçun faili olarak kabul edilir.

Yargıtay Kararı Işığında Çocuk Düşürme Suçu

Yargıtay 8. Ceza Dairesi’nin 2011 yılında verdiği bir karar, çocuk düşürme suçuna ilişkin önemli bir örnek teşkil eder. Bu kararda, gebeliğin 28. haftasında olan bir kadının, çocuğunu düşürdüğüne dair kesin ve inandırıcı delil bulunamadığı ancak kadının eşi ile yaşadığı sorunlar ve çelişkili ifadeler nedeniyle kamu davası açılmasına karar verilmiştir. Örneğin, bir kadın, evde beklenmedik bir şekilde düşük yapar ve bu durum, erken doğum olarak değerlendirilir. Ancak, kadının eşi ile yaşadığı anlaşmazlıklar ve sağlık kontrollerine gitmeme gibi durumlar, adli makamların olayı detaylıca incelemesini gerektirir. Yargıtay’ın bu kararı, çocuk düşürme suçunun değerlendirilmesinde delillerin önemini ve her olayın kendi özgül koşulları içinde ele alınması gerektiğini vurgular.

Çocuk Düşürme Suçunda Delilin Önemi

Çocuk düşürme suçunda, adli makamların karar verme sürecinde delillerin önemi büyüktür. Herhangi bir şüpheli durumda, çocuğun düşürülmesine ilişkin kesin ve inandırıcı kanıtların elde edilmesi gerekmektedir. Bir kadının, aşırı kilo gibi tıbben geçerli olmayan bir sebep ile düşük yaptığını iddia etmesi, adli makamların olayı daha detaylı incelemesini gerektirebilir. Özellikle, erken doğum gibi durumlar ve çocuğun canlı ya da ölü doğup doğmadığı gibi faktörler, çocuk düşürme suçunun değerlendirilmesinde kritik öneme sahiptir. Bu nedenle, her olayın kendi bağlamında ve eldeki deliller ışığında değerlendirilmesi, adaletin sağlanması açısından büyük önem taşır.

Sonuç: TCK’nın 100. maddesi, çocuk düşürme suçunu ciddi bir suç olarak ele alır ve hem eylemi gerçekleştiren kadınlara hem de bu suça yardım eden ya da teşvik eden kişilere cezai sorumluluk getirir. Yargıtay kararları, bu tür suçların değerlendirilmesinde delillerin kritik rol oynadığını ve her olayın kendi özel koşulları içinde incelenmesi gerektiğini göstermektedir. Bu suç türünün soruşturulması ve yargılanması, hem bireylerin haklarının korunması hem de toplumsal değerlerin savunulması açısından büyük önem taşımaktadır.

Paylaş: