📜 Danıştay Karar Künyesi

7. Daire – 2019/1803 – 2022/4029 – 19.10.2022

---

🔎 Karar Özeti

Danıştay, kaçak akaryakıt satışı nedeniyle re’sen tarh edilen özel tüketim vergileri ve vergi ziyaı cezalarının iptali talebinin, zamanaşımı süresi dolmadan takdir komisyonuna sevk işleminin yapılmış olması nedeniyle ret edilmesi gerektiğine karar vermiştir.

---

Karar İçeriği

T.C. D A N I Ş T A Y YEDİNCİ DAİRE Esas No : 2019/1803 Karar No : 2022/4029 TEMYİZ EDEN (DAVALI) : … Vergi Dairesi Başkanlığı (… Vergi Dairesi Müdürlüğü) VEKİLİ : Av. … KARŞI TARAF (DAVACI) : … İSTEMİN KONUSU : … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir. YARGILAMA SÜRECİ : Dava konusu istem: Davacı adına, kaçak akaryakıt satışı nedeniyle elde ettiği hasılatı kayıt ve beyan dışı bıraktığından bahisle vergi incelemesine başlanmasından sonra sevk edildiği takdir komisyonu kararına dayanılarak 2011 yılının Ocak ilâ Kasım aylarının muhtelif dönemleri için re’sen tarh edilen özel tüketim vergileri ile kesilen vergi ziyaı cezalarının iptali istemiyle dava açılmıştır. İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararıyla, 2011 yılının muhtelif dönem matrahlarının tespiti için 03/11/2016 yılında vergi incelemesine alınan davacının 01/12/2016 tarihinde takdir komisyonuna sevkedildiği; 03/04/2017 tarihinde hakkında vergi tekniği raporu düzenlendiği, takdir komisyonu kararının ise 25/10/2017 tarihinde verilerek 08/12/2017 tarihinde ihbarname ile davacıya tebliğ edildiği, buna göre, 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 114. maddesinin 1. fıkrasında düzenlenen beş yıllık zamanaşımının dolmasına kısa zaman kala dosyanın takdir komisyonuna sevk edilmesinin zamanaşımını durdurmayacağı gerekçesiyle davaya konu işlemin iptaline karar verilmiştir. Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: İstinaf başvurusuna konu kararın hukuka ve usule uygun olduğu ve davalı idare tarafından ileri sürülen iddiaların söz konusu kararın kaldırılmasını sağlayacak nitelikte görülmediği gerekçesiyle 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 45. maddesinin 3. fıkrası uyarınca istinaf başvurusunun reddine karar verilmiştir. TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Takdir komisyonu kararına istinaden tesis edilen işlemde hukuka aykırılık bulunmadığı ileri sürülmektedir. KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Savunma verilmemiştir. DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …’İN DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan kararın onanması gerektiği düşünülmektedir. TÜRK MİLLETİ ADINA Karar veren Danıştay Yedinci Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü: HUKUKİ DEĞERLENDİRME: Bölge idare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür. Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir. KARAR SONUCU: Açıklanan nedenlerle; 1.Temyiz isteminin reddine, 2…. Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının ONANMASINA, 3. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 50. maddesi uyarınca, bu kararın taraflara tebliği ve bir örneğinin de Bölge İdare Mahkemesine gönderilmesini teminen dosyanın ilk derece Mahkemesine gönderilmesine, 19/10/2022 tarihinde kesin olarak oyçokluğuyla karar verildi. (X) KARŞI OY : Temyiz başvurusu; davacı adına, kaçak akaryakıt satışı nedeniyle elde ettiği hasılatı kayıt ve beyan dışı bıraktığından bahisle vergi incelemesine başlanmasından sonra sevk edildiği takdir komisyonu kararına dayanılarak 2011 yılının Ocak ilâ Kasım aylarının muhtelif dönemleri için re’sen tarh edilen özel tüketim vergileri ile kesilen vergi ziyaı cezalarının iptali istemine ilişkindir. 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 113. maddesinde, zamanaşımı, süre geçmesi suretiyle vergi alacağının kalkması olarak tanımlanmış ve bu durumun mükellefin bu hususta bir müracaatı olup olmadığına bakılmaksızın hüküm ifade edeceği, 114. maddesinde ise, “Şu kadar ki, vergi dairesince matrah takdiri için takdir komisyonuna başvurulması zamanaşımını durdurur. Duran zamanaşımı mezkur komisyon kararının vergi dairesine tevdiini takip eden günden itibaren işlemeye devam eder” hükmüne yer verilmiştir. Buna göre takdir komisyonu kararlarına istinaden yapılan re’sen tarhiyatlarda zamanaşımı hususunun olup olmadığının tespiti için takdir komisyonuna sevk tarihi, takdir komisyonu kararının vergi dairesine tevdi tarihi, ihbarnamenin tebliğ tarihi ve takdir komisyonunda geçen süreye (takdir komisyonuna sevk tarihi ile takdir komisyonu kararının vergi dairesine tevdi tarihi arasındaki süre) bakılarak karar verilmelidir. Dosyanın incelenmesinden, davaya konu vergi ve cezaların tarh zamanaşımı süresi dolmadan 01/12/2016 tarihinde takdir komisyonuna sevk edildiği, 25/10/2017 tarihli takdir komisyonu kararı ile matrahın takdir edildiği, söz konusu karara istinaden düzenlenen ihbarnamenin 08/12/2017 tarihinde davacıya tebliğ edildiği anlaşılmıştır. Uyuşmazlıkta, 2011 yılının Ocak ilâ Kasım dönemlerine ilişkin olarak zamanaşımı süresinin dolmasından önce 01/12/2016 tarihindeki sevk işleminin, 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 114. maddesi uyarınca işlemeye devam eden tarh zamanaşımı süresini durdurduğu açık olmakla birlikte; takdir komisyonu kararının vergi dairesine hangi tarihte tevdii edildiği anlaşılamadığından, davacı şirkete 08/12/2017 tarihinde tebliğ edilen ihbarnamelerin, takdir komisyonu kararının idareye tevdii tarihinden itibaren 31 gün içinde tebliğ edilip edilemediği belirlenememiştir. Bu durumda, takdir komisyonu kararının idareye tevdii tarihinden itibaren 31 gün içinde uyuşmazlık konusu ihbarnamelerin davacıya tebliğ edilip edilemediği hususunun araştırılması suretiyle ulaşılacak sonuca göre yeniden bir karar verilmek üzere temyize konu kararın bozulması gerektiğinden, Dairemiz kararına katılmıyoruz.